หอม เป็นพืชผักที่นิยมรับประทานกันมาอย่างยาวนานไม่ต่ำกว่าสี่พันปี หอมมีญาติมากกว่า 300 ชนิด แต่ที่รู้จักกันดีได้แก่ หอมหัวใหญ่ กระเทียม หอมแดง หอมต้น และกุยช่าย ไทยเราจะนิยมหอมแดง ซึ่งเป็นหอมที่สันนิษฐานว่ากลายพันธุ์มาจากหอมหัวใหญ่ และได้ถูกคัดเลือกพันธุ์ไว้เพื่อประกอบอาหารที่ต่างไปจากหอมหัวใหญ่ ฝรั่งเรียก หอมใหญ่ ว่า onion ซึ่งไม่ได้มีแต่สีขาว ยังมีสีเหลืองและสีแดงด้วย ดังนั้นถ้าต้องการหอมแดงแบบที่เราใช้ตำน้ำพริก จะต้องเรียกว่า  shallot ไม่ใช่ red onion หอมแดงที่ขึ้นชื่อของไทยคือ หอมแดงศรีสะเกษ แต่ปัจจุบันก็มีหอมแดงแขกที่เป็นหอมแดงหัวเดี่ยวๆ มาวางขายคู่กัน ซึ่งกลิ่นรสจะไม่ได้ หากต้องการนำมาทำน้ำพริกหรืออาหารไทย หอมไทยดีกว่า หอมแดงสดรสชาติและกลิ่นอาจฉุนเกินไป ส่วนใหญ่จึงใช้ในเครื่องแกง เครื่องยำและน้ำพริก เพื่อให้กลิ่นหอมของมันช่วยชูรสอาหาร แต่ถ้าเอามาเจียวให้กรอบ สามารถนำมาประกอบอาหารได้ทั้งคาวหวานและช่วยเพิ่มกลิ่น รสได้มาก ไม่ว่าจะเป็นไก่ทอดหาดใหญ่ ก๋วยจั๊บญวน ยำถั่วพู ไข่ลูกเขย ขนมหม้อแกง และหน้าปลาแห้งที่กินกับข้าวเหนียวมูน  ถือว่าเปลี่ยนจากฉุนเป็นหอมน่ากิน เทคนิคการเจียวหอมให้กรอบและเป็นแผ่นสวยๆ  คือการหั่นต้องหั่นตามขวาง(แนวยาว) เพื่อไม่ให้หอมหลุดมาเป็นวงๆ หั่นให้บางเสมอกันและเมื่อเจียวจนเหลืองอ่อนๆ ก็นำขึ้นจากน้ำมันไม่ต้องรอจนสีคล้ำจะไหม้จนกินไม่ได้ เมื่อขึ้นจากไฟแรกๆ จะยังไม่กรอบรอจนความร้อนผ่อนลงจะกรอบเอง เดี๋ยวนี้ถ้าขี้เกียจเจียวเองเขาก็มีแบบเจียวสำเร็จขาย แต่ต้องเลือกซื้อให้ดี เพราะอาจได้พวกวัตถุกันเสียและแป้งตามมาด้วย